‘Alsof ik leerde jagen, zodat ik later als ik groot was mijn eigen stam zou kunnen voorzien van eten en onderdak.’
Ik groeide op als zoon van een tulpenteler. Mijn vader en ik waren vaak samen bezig op het land en ik vond het geweldig om allerlei dingen te leren over het vak. Hoe hij hoge opbrengsten behaalde per hectare. Hoe hij met zijn handen aan de grond voelde en precies wist hoeveel er beregend moest worden. Deze vader-zoonband vond ik mooi en die voelde erg natuurlijk. Alsof ik leerde jagen, zodat ik later als ik groot was mijn eigen stam zou kunnen voorzien van eten en onderdak. Tegelijkertijd keek ik naar hem op en ik paste mij vaak aan zijn stemming aan. Als hij gelukkig was, was ik dat ook.
Dromer
Ik had geen duidelijke eigen mening en vroeg me nauwelijks af wat ik zelf nou écht wilde. Totdat mijn ouders scheidden en er iets openbrak. Na enkele intense gesprekken begon ik in te zien dat ik nooit had stilgestaan bij mijn eigen dromen. Mijn vader noemde mij vaak een ‘dromer’ en dat was niet iets wat werd gestimuleerd. Het was namelijk helemaal niet handig om op het werk te dromen, als er volle aandacht van je gevraagd werd. Vaak genoeg ben ik dan ook ergens tegen aan geknald of onderweg op de trekker iets verloren, omdat ik aan het dagdromen was.
De kastanje die openbrak
Nadat mijn ouders uit elkaar gingen, begon ik meer en meer mijn eigen mening te vormen en mijn eigen leven te leven. Een aantal jaar later besloot ik om op kamers te gaan en mezelf los te koppelen van de oude vertrouwde omgeving. Alsof de kastanje 🌰 openbrak en er iets nieuws uit groeide. Om nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe dingen te ontdekken.
Eenzame tijd
Het eerste jaar was nogal eenzaam. Geen idee hoe ik vrienden kon maken. Ik zat vaak alleen op mijn kamer voor me uit te staren, met een benauwend gevoel van eenzaamheid. Alsof ik mezelf had buitengesloten van de roedel en niemand meer had om mee samen te zijn. Ik had nooit geleerd om gelukkig te zijn met mezelf. Om alleen te zijn in plaats van eenzaam te zijn.
De kracht van het NU
De jaren daarop ging het steeds beter. Verschillende boeken hielpen mij daarbij enorm. Vooral De kracht van het NU van Eckhart Tolle, een absolute leestip wat mij betreft. Hierna groeide mijn verlangen om naar Nieuw-Zeeland te gaan. Totdat die ene herfst aanbrak, mijn vader met zijn toenmalige vriendin op vakantie was op een afgelegen Grieks eiland en er iets gebeurde dat mijn wereld stil deed staan.
Als donderslag bij heldere hemel kreeg ik het bericht dat mijn vader op vakantie een heftige epileptische aanval had gehad, terwijl hij daarvoor nog kerngezond leek te zijn. De volgende dag had ik hem aan de lijn en vertelde hij dat alles in orde was, maar dat ze snel naar Nederland zouden gaan met een ambulancevliegtuig. Er was op dat eiland geen ziekenhuis, enkel een EHBO-post. De rest is geschiedenis.
Dankbaarheid
Deze gebeurtenissen hebben uiteindelijk de brandstof gevormd voor wat alles wat ik nu doe. Ik ben dankbaar voor alles wat er is gebeurd, vanwege alle groei en richting die het mij gegeven heeft. Ik ben enorm dankbaar dat ik mijn vader 19 jaar heb mogen kennen. Ik mis hem nog iedere dag. Maar dat gemis heeft er ook voor gezorgd dat ik volop voor mijzelf ben gaan kiezen.
Maak van je shit uit het verleden, je mest voor het heden.
TIP: Laat je niet beperken door de belemmerende overtuigingen van anderen, ze vinden er altijd wel iets van. Mark Manson beschrijft dit ook mooi in zijn boek The Subtle Art of Not Giving a F*ck: ‘Mensen die doodsbang zijn voor wat anderen van hen denken, zijn vooral doodsbang voor de negatieve gedachtes die ze in de reactie van anderen denken terug te zien.’ Als het jou gelukkig maakt, maar de ander niet, neem dan afstand van die mensen. Of ga het gesprek aan als dit je ouders of andere naasten zijn. Doe altijd datgene waar je diep van binnen naar verlangt.
Een enkeltje naar Nieuw-Zeeland
Na het afronden van mijn studie besloot ik om het verlangen te verwezenlijken en voor onbepaalde tijd naar Nieuw-Zeeland te gaan. Eenmaal op reis ontmoette ik vele mensen met elk hun unieke verhalen, overtuigingen en percepties van de wereld. Ik kreeg eindelijk weer zin in mijn dagen en wilde ontdekken wat de wereld waarin we leven te bieden heeft. Om de schoonheid van de natuur te bewonderen en verschillende culturen te bestuderen.
Van de ruige natuur in Nieuw-Zeeland tot een motorreis in Vietnam. Van de brullende vulkanen in Indonesië tot dansende oude dames met gerimpelde gezichten en stralende ogen in een theehuisje in de Nepalese Himalaya. En van de buitenaardse onderwaterwereld in Fiji tot de walvissen in Tonga. Wat een wereld en wat een paradijs om in te leven.
Een zorgeloos bestaan
De natuur en het zorgeloze bestaan van een backpacker gaven mij veel rust. Alsof de mist uit de heftige periode daarvoor langzaam opklaarde. Na een halfjaar reizen begon ik me af te vragen wat ik nu eigenlijk écht wilde. Er kwamen verschillende vragen op, zoals: ‘Waar wil ik heen? Wat wil ik doen wanneer ik terugkom in Nederland? Waaraan wil ik bijdragen in deze wereld?’
Ik kon eindeloos door blijven reizen door de wereld, maar na een aantal maanden begon ik het te missen om naar een concreet doel toe te werken, iets wat voldoening gaf. Deze vragen begonnen steeds meer boven te drijven. Op een gegeven moment kwamen deze vragen zo hevig naar boven, dat het me niet meer lukte om van de reis zelf te genieten. Om te genieten van het enige moment wat is en wat er altijd zal zijn: het NU. Het enige wat ik nog deed, was dagdromen en mijn hersenen kraken met verschillende vragen.
Toen ik dit besefte pakte ik opnieuw het boek van Eckhart Tolle erbij, De kracht van het NU. Dankzij zijn boek heb ik die ‘grote’ levensvraag kunnen parkeren, om weer te genieten van wat er op dat moment recht voor mijn neus lag: de ruige natuur op het zuidereiland van Nieuw-Zeeland.
He said, ‘There are only two days in the year that nothing can be done. One is called yesterday and the other is called tomorrow,
– Dalai Lama
so today is the right day to love, believe, do and mostly live.’
Loslaten
Toen ik die grote vraag een aantal weken parkeerde en los begon te laten, kwamen er vanuit rust weer nieuwe vragen in mij op, zoals ik al heb beschreven in De ontdekkingsreis. Deze vragen hebben uiteindelijk geleid tot de blog die je nu leest.
RESET-moment: Helderheid creëren
Je hoeft natuurlijk niet een jaar lang op reis te gaan om erachter te komen wat je wilt, maar wat je wel enorm op weg kan helpen is om onderstaande oefeningen regelmatig te doen. Zo voorkom je dat je leeft in een mist en plotseling tegen een boom tot stilstand komt.
1. Plan offline dagen in: Veel informatie zorgt voor ruis op de lijn. Daarom wil ik je uitnodigen om je agenda erbij te pakken en elke maand een of meerdere dagen in te plannen, waarop je offline en onbereikbaar bent.
2. Ga dagelijks de natuur in: De natuur veroordeelt je niet, maar is er gewoon. Altijd beschikbaar en altijd open. Het is onze oorspronkelijke leefomgeving en niet voor niets gedijen we het beste in de natuur. Maak er daarom een gewoonte van om dagelijks in de natuur te wandelen, al is het maar tien minuten in het plaatselijke park. Laat je telefoon en podcasts thuis en geniet in stilte van al het moois.
3. Loslaten: Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar laat het los dat je op dit moment niet precies helder hebt waar je naartoe wilt gaan. Geef jezelf over aan het huidige moment en geniet van het proces. Juist dan komen de antwoorden naar boven.
De eenzame monnik en de waterput
Het volgende verhaal, geciteerd uit het boek De kleren van de yogi, vult het belang van helderheid creëren krachtig aan:
Er was een eenzame monnik die op een dag bezoek kreeg van enkele mensen. Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte en meditatie had. De monnik, die net met een emmer water haalde uit een diepe bron, stopte zijn werkzaamheden en zei: ‘Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?’ De mensen tuurden naar het water en zeiden: ‘We zien helemaal niets.’ Enige tijd later herhaalde de monnik zijn vraag. ‘Kijk weer in de bron. Wat zien jullie nu?’ De mensen keken weer en zeiden opgetogen: ‘We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!’ ‘Dat is de kracht van de stilte,’ legde de monnik uit. ‘Ik was water aan het putten en daarom was het water onrustig en zagen jullie niks. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte zorgt ervoor dat je je ware Zelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten want er is nog meer.’ Enige tijd later zei de monnik weer: ‘Kijk nu nog een keertje in de bron. Wat zien jullie nu?’ De bezoekers tuurden naar de bron en riepen uit: ‘Nu zien we de stenen op de bodem van de bron!’ ‘Juist,’ beaamde de monnik, ‘als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte en meditatie, kun je de grond van alles, de diepste grond van het bestaan, aanschouwen.’
Een reden om uit bed te komen
Precies één jaar nadat ik op reis was gegaan, kwam ik terug op Hollandse bodem en startte ik met verschillende opleidingen, trainingen en het lezen van boeken. Het studeren gaf mij onwijs veel energie. Als er iets aanzuigend werkt, dan is het wel een duidelijke visie op de toekomst waar je naartoe wilt werken. Het gaf mij eindelijk een reden om te leven. Een reden om elke dag vol energie te starten. Een reden om uit bed te komen.
Alsmaar onderweg
Tegelijkertijd besefte ik dat we zo onwetend zijn als het gaat om het creëren en behouden van een optimale gezondheid. Dat er zoveel mensen zijn die in een hamsterwiel zitten en alsmaar naar the next big thing streven, het volgende target, een nieuwe auto, een promotie, de volgende vakantie, een hoger salaris, een groter huis of wat dan ook. Altijd maar onderweg naar het volgende en nooit op bestemming.
Er niet bij stilstaan wat ze nou daadwerkelijk energie geeft. Vaak verliezen we onszelf in de waan van de dag, zeggen we overal ja tegen, maar vergeten we om stil te staan bij onderstaande vraag.
Voedt dit mij?
De mensen met wie ik afspreek, voedt dit mij? Het werk dat ik doe, voedt dit mij?
De plek waar ik woon, voedt dit mij?
De dingen die ik doe, voedt dit mij?
De relatie die ik heb, voedt dit mij?
Alles waar je nee op antwoordt, is ballast. Daarom nodig ik je uit om deze dingen voor zover mogelijk stap voor stap uit je leven te gaan schrappen. Hierdoor komt er meer ruimte voor de dingen en mensen die jou wél voeden. Je familie kun je niet kiezen, maar je vrienden en een heleboel andere dingen wel.
RESET-moment: Voedt dit mij?
Ik wil je uitnodigen om nu vijf minuten stil te staan bij alles wat je wel en niet voedt. Schrijf dit vervolgens in de kolommen hierna op. Vul dit lijstje in de komende dagen aan.
Waarom afstand nemen van het bekende zo moeilijk kan zijn
Afstand nemen van bepaalde mensen kan moeilijk zijn. Vanuit evolutionair perspectief is dat logisch, omdat we in stammen leefden en we geen andere keuze hadden dan met deze stam te leven. Wanneer we werden buitengesloten uit de stam betekende dit simpelweg onze dood. Hierdoor hebben we nog steeds dit beschermingsmechanisme en willen we er graag bij horen. Gelukkig bestaan er nu talloze andere ‘stammen’, met elk hun eigen interesses, rituelen, geloofsovertuigingen, percepties en zal er ook eentje tussen zitten waar jij je thuis bij voelt.
2 reacties
Very nice write-up. I absolutely appreciate this site. Stick with it!
Lieve Jeroen,
Wat mooi allemaal wat je beschrijft. Ik kan er helemaal in meegaan, alleen ben ik veel ouder dan jij. Zelf heb ik mijn leven ook op jouw manier geleefd, met vallen en opstaan en iedere keer bijstellen. Alleen gaat dat tegenwoordig veel sneller heb ik gemerkt.
Uiteindelijk ben ik uitgekomen bij mijn bestemming: het Kennis Boek, een kosmisch boek en gidsboek voor de nieuwe tijd. Dit boek verenigt alle religies en zienswijzen en filosofieën die er zijn en brengt ons op de snelste manier bij onze essentie. Het heeft mij volledig geaard, eigenlijk wilde ik nooit hier zijn, hier op aarde. Nu concreet, ik zou je heel graag een introductieset toesturen van het Kennis boek. Stuur je mij dan je adresgegevens, svp? Het zijn drie hoofdstukken op papier, want alleen op papier zit er op de letters een heel hoge frequentie en juist dat doet iets met ons. Hartelijke groeten, Fennie